Η ιστορία του Χριστουγεννιάτικου Δέντρου

Οι άνθρωποι της πόλης έχουν πολλά να κάνουν τις μέρες των Χριστουγέννων.
Ψώνια, δώρα, να στολίσουν το δέντρο.
Την ιστορία του δέντρου όμως δεν θα μπορέσουν να την αφηγηθούν ίσως γιατί πια δεν του συγκινούν αυτές οι ιστορίες.

Τον 16ο αιώνα στην Αλσατία εμφανίστηκε το πρώτο χριστουγεννιάτικο δέντρο. Στην υπόλοιπη Ευρώπη και την Αμερική το έθιμο του χριστουγεννιάτικου δέντρου εξαπλώθηκε από το 19ο αιώνα και ύστερα.
Το 1830 στη Γερμανία, έφτιαξαν τις πρώτες χριστουγεννιάτικες μπάλες. Μοιάζουν με τα μήλα του δέντρου του παραδείσου. Κατά το 18ο αιώνα, το δέντρο φωτιζόταν με μικρά κεριά. Λένε πως ήταν ιδέα του Λούθηρου, που ατένιζε τις χειμωνιάτικες νύχτες, μέσα απ' τα κλαδιά των δέντρων, τα αστέρια να λάμπουν στον ουρανό.

Από τη Βόρεια Ευρώπη το έθιμο πέρασε στην Αμερική. Στη Νέα Υόρκη το 1882, φωτίστηκε για πρώτη φορά δέντρο με ηλεκτρικά λαμπιόνια. Άναψε μια γιρλάντα με 80 μικρές ηλεκτρικές λαμπίτσες.
Από τη Βόρεια Ευρώπη το έθιμο ήρθε και στην Ελλάδα. Το έφεραν οι Βαυαροί, για πρώτη φορά στολίστηκε χριστουγεννιάτικο δέντρο στα ανάκτορα του Όθωνα το 1833 και μετά σε λίγα σπίτια της Αθήνας.
Έπρεπε να περάσουν 150 χρόνια και μετά την απελευθέρωση της Ελλάδας από τους Γερμανούς στο Β' παγκόσμιο πόλεμο που το έθιμο καθιερώθηκε σιγά - σιγά στα Ελληνικά σπίτια.

Το έλατο με τα μυτερά του φύλα διώχνει το κακό. Επειδή είναι αειθαλές και καταπράσινο στη μέση του χειμώνα, συμβόλιζε την ελπίδα, την ευχή για βλάστηση, αφθονία και καλή σοδειά, για καινούργια ζωή.
Γι' αυτό συνήθιζαν να κρεμούν στα κλαδιά του καρπούς από τη συγκομιδή τους και αργότερα ρούχα, χριστουγεννιατικες στολες και άλλα είδη καθημερινής χρήσης. Αργότερα άρχισαν να κρεμάνε τα δώρα που έκαναν οι συγγενείς και οι φίλοι μεταξύ τους.

Ο κίνδυνος είναι από την ατυχία ή από το στοιχειό;
Παλιά όταν το δέντρο έγερνε, οι υλοτόμοι έπεφταν στη γη και δεν έβγαζαν μιλιά για να μην τους καταλάβει το στοιχειό. Φοβόντουσαν μην τους πληγώσει καθώς θα απελευθερωθεί από το κομμένο δέντρο.
Για τον ίδιο λόγο πάνω στον κομμένο κορμό έβαζαν μια πέτρα.
Απέφευγαν επίσης να κοιμούνται κάτω από το δέντρο, για να μην τους "βλάψει" το στοιχειό, η ψυχή του δέντρου, μια και πίστευαν οτι το δέντρο είχε ψυχή.